Klik op de foto
Een wielrenner moet overal tegen kunnen. Wind, sneeuw, hagel moeten getrotseerd worden om een goeie wielrenner worden. Anders kan je net zo goed altijd thuis blijven. Als je pech hebt is het parcours zo glad als een spiegel en ga minstens vijf keer onderuit en als je geluk hebt zijn er warme douches. Als je tijdens de hevige strijd de koude wind langs je armen voelt snijden, wil je eigenlijk op darten zitten. Toch wint de passie voor het fietsen en ga je stug door met in je achterhoofd het feit dat je in een rondje altijd wel even wind mee hebt.
Als je aan komt rijden, kijk je gelijk naar de lucht om in te schatten hoe het weer is. Inrijden met een jackje is lekker warm maar als je aan de start komt is het heel wat anders. Dan moet het jackje uit en sta je een kwartier bibberend te wachten tot het startsignaal. Zo ging het ook afgelopen zondag toen ik op het parcours van Zeeland (een dorpje in Noord-Brabant) verscheen. Ook bij deze wedstrijd in de winter was het weer gevaarlijk door het bevroren parcours. Hier en daar een stukje ijs in de bocht waar je voorzichtig moet zijn en klimmend omhoog sloeg je achterwiel door. Toen ik het parcours genoeg had gereden wist ik waar ik op moest letten tijdens de wedstrijd en waar ik op moest passen. Midden in het bos stond ik samen met ruim 30 anderen aan de start. Toen de fluit klonk sprintte iedereen weg en ik pakte een paar plaatsen omdat ik snel inklikte. De finishweg was van begin tot eind 400 meter en dus had je de tijd om je plekje te zoeken. Met een razende vaart kwam de eerste bocht op je af en moest je vol in de remmen als je niet op je voorganger wil botsen. Snel tellen. Hoeveel zitter er voor je? Zit je tussen goede renners? Intussen rijd je uit je hoofd het parcours en moet je flink bijten om bij te blijven en niet ingehaald te worden. Naarmate de wedstrijd vordert spreiden de renners zich uit over het parcours en kan je met behulp van de toeschouwers uitvogelen op welke positie je rijdt. Als je steeds weer langs de jurykar komt, heb je al snel gezien dat de laatste ronde is ingegaan en als je dan om je heen kijkt zie je of er iemand achter je zit. Meestal ga ik vol vertrouwen de laatste ronde in, maar deze keer was ik minder zeker van mijn zaak toen er iemand achter me reed. Dat was helemaal niet nodig want met een demarrage was ik hem kwijt en kwam ik veilig over de finish. Lekker iets warms aan en met een 18e plek naar huis. [Luc]
Geen opmerkingen:
Een reactie posten